برای شما هم پیش آمده که وقت فیلم دیدن اشک بریزید یا وقتی از سینما بیرون می‌آیید احساس سبکی و آرامش عجیبی کنید؟ شاید تصور کنید چنین اتفاق‌هایی می‌تواند برای هر کسی بیفتد اما واقعیت این است که فیلم‌ها روی همه آدم‌ها تاثیر یکسانی نمی‌گذارند. روانشناس‌ها می‌گویند نویسنده، کارگردان و بازیگران فیلم گاهی می‌توانند مثل یک روانکاو روی نقاط حساس ذهن و روان شما تاثیر بگذارند و آسیب‌هایی که در جریان زندگی دیده‌اید را ترمیم کنند.
به‌همین دلیل است که افراد باتوجه به نیازهای متفاوت روانی و شرایط متفاوتی که در طول زندگی تجربه کرده‌اند، می‌توانند از برخی فیلم‌ها تاثیر بیشتری بگیرند و در برابر بعضی دیگر هم خنثی عمل کنند. از نظر دکتر اوحدی روانپزشک و سکسولوژیست، میتوان بسیاری از مشکلاتی که این روزها با آنها دست و پنجه نرم می‌کنید را با آموزش و توصیه‌های روانشناسان و روانپزشکان حل کرد اما گاهی با کمک فیلم‌ها میتوان شیوه بهتری برای زندگی کردن را در زمان نسبتا کوتاهی به افراد آموزش داد و برای ترمیم روان‌های آسیب‌دیده تلاش کرد.
فیلم دیدن به درمان بیماری های روحی کمک می کند
روبه‌رو نشدن ما با احساس‌ها و افکاری که دانسته یا نادانسته پنهان‌شان
کرده‌ایم و سراغ‌شان نمی‌رویم دلیل ایجاد بسیاری از اختلالاتی است که فرصت زندگی
سالم را از ما می‌گیرند و از نظر روانشناسان فیلم دیدن می‌تواند فرصت روبه‌رو شدن
با این احساسات را برای ما ایجاد کند. وقتی شما فیلم می‌بینید با شخصیت‌های داستان
همذات‌پنداری می‌کنید و در حقیقت خود را قهرمان داستان می‌‌پندارید.
شما در جریان فیلم دیدن آنچه را که بر قهرمان داستان می‌گذرد احساس می‌کنید و ترس‌ها، غم‌ها، شادی‌ها و امیدواری‌های قهرمان را درون خود حس می‌کنید. درواقع شما به‌جای شخصیت داستان می‌نشینید و بدون آنکه از روی صندلی سینما یا از مقابل تلویزیون خانه‌تان بلند شوید، به تجربه‌هایی که دوست دارید دست می‌زنید و حس‌هایی که درون‌تان انباشته شده و هیچ‌وقت نتوانسته‌اید ابراز‌شان کنید را تخلیه می‌کنید. این تخلیه احساسی و هیجانی می‌تواند شما را به آرامش برساند.
فیلم درمانی برای چه افرادی مناسب است؟
حتما قرار نیست اختلالات روانی زندگی کردن را برای‌تان سخت کرده
باشند تا سراغ فیلم‌درمانی بروید. دکتر اوحدی می‌گوید: فیلم درمانی برای اکثر
افراد جامعه موثر است و افراد می‌توانند باتوجه به نیازشان و با نظر
درمانگر از این شیوه درمانی بهره بگیرند؛ اما به‌طور حتم افراد باید به مرحله ای
از فرهنگ و سطح علمی رسیده باشند تا بتوانند از این شیوه استفاده کنند.
این درمان برای افرادی که فرهنگ بسیار پایینی دارند و در طول زندگی‌شان فیلم‌های زیادی تماشا نکرده‌اند و فرصت رشد و شکوفایی نداشته‌اند، توصیه نمی‌شود و ممکن است تنها تماشای دیدن یک فیلم با مفهوم ساده به آنان توصیه شود؛ اما برای افرادی که قدرت استنتاج و هوش بالاتری دارند دیدن تعداد بیشتری فیلم توصیه می شود. تنها با دیدن یک یا دو فیلم نمی‌توانید توقع درمان داشته باشید و حتما باید تعداد 40 تا 50 فیلم را در یک دوره تماشا کنید تا بتوانید مفهوم اصلی فیلم را در مغرتان تثبیت کنید.
لازم نیست خود را جای قهرمان فیلم بگذارید
برای همذات‌پنداری با قهرمان‌های داستان و گرفتن بهترین تاثیر از
تماشای فیلم، لازم نیست دقیقا موقعیت‌هایی که قهرمان در آنها قرار می‌گیرد را در
گذشته تجربه کرده باشید؛ آنچه شما را به قهرمان داستان پیوند می‌زند و زمینه همذات‌پنداری
را فراهم می‌کند، مسائلی عمیق‌تر و بنیادی‌تر است؛ حس‌ها، گرایش‌ها و نیازهای
بنیادی شما همان چیزهایی است که باعث می‌شود خود را در جایگاه قهرمانان فیلم
ببینید و ذهن و روان‌تان را درگیر ماجرای آنها کنید.
وقتی شخصیت‌های فیلم برای‌تان آشنا به‌نظر می‌رسند و موقعیت‌هایی که در آنها قرار می‌گیرند را ملموس می‌دانید، احساسات‌تان برانگیخته می‌شوند و خود را در زندگی و سرنوشت شخصیت‌های داستان سهیم می‌دانید. درواقع در چنین شرایطی شما آنچه قهرمان داستان تجربه می‌کند را به شکلی مجازی و غیرواقعی تجربه می‌کنید.
هزینه ها را مقایسه کنید
درحالی که شما برای هر جلسه روان‌درمانی باید هزینه‌ای بیشتر از 50 هزار
تومان صرف کنید و در برخی موارد چند برابر این مبلغ را برای یک جلسه روانکاوی
بپردازید، با فیلم دیدن میتوانید با پرداخت هزینه بسیار کمی مسیر درمان را کوتاه
کنید.
شاید یک روانشناس برای رساندن شما به نقطه‌ای که پس از همذات‌پنداری با شخصیت داستان به آن می‌رسید مجبور باشد چند جلسه وقت صرف کند، اما وقتی فیلم دیدن را چاشنی درمان روانشناختی می‌کنید، در کوتاه‌ترین زمان میتوانید به لایه‌های زیرین ذهن‌تان نفوذ کنید و آنچه آنجا دفن شده بود و آزارتان می‌داد را بیرون بکشید.
متن کامل مقاله در وبسایت نوآورد قابل مشاهده است.
- ۹۴/۱۱/۲۰