بدن انسان از بافت‌های عضلانی تشکیل شده که هر کدام از این بافت‌ها با انواع گوناگون فیبر همخوانی دارند. این فیبرهای عضلانی از منابع متفاوت انرژی استفاده می‌کنند و همچنین طبق نوع ورزشی که انتخاب می‌کنید، از راه‌های گوناگونی فعال می‌شوند. در این مطلب در خصوص انواع فیبر عضلانی و ویژگی های آن ها توضیح می دهیم.
انواع فیبر عضلانی
فیبرهای کُند اکسیداتیو (St)، فیبرهای تند اکسیداتیو گلیکولیتیک (Ft) و فیبرهای تند گلیکولیتیک (Fog). هر
عضله در بدن شما تمام این سه نوع فیبرهای عضلانی را داراست. اما مقدار آن بستگی به
گروه‌های عضلانی و خود فرد دارد.
انواع عضلات از نظر سرعت انقباض
عضلات غالب کند انقباض
بعضی از گروه‌های عضلانی برای غلبه بر نیروی جاذبه و حفظ وضعیت راست و عمود،
باهم کار می‌کنند. این عضلات اکسیژن بیشتری مصرف می‌کنند چون باید بدون خستگی و
ناتوانی، انقباضات عضلانی را برای مدت زمان طولانی حفظ کنند. این عضلات، عضلات
غالب کند انقباض نامیده می‌شوند و بسیار انعطاف‌پذیر، بی‌نهایت قوی و با درصد
بالایی از فیبرهای کند انقباض نسبت به فیبرهای تند انقباض هستند. با این وجود،
عضلات غالب کند انقباض، به سرعت سایر گروه‌های عضلانی منقبض نمی‌شوند.
عضلات غالب تند انقباض
عضلات غالب تند انقباض، حرکاتی را که نیازمند نیروی سریع یا انقباضات قدرتمند
هستند، ممکن می‌سازند. این عضلات، حرکات انفجاری و سریع را برای مدت کوتاهی اجرا
می‌کنند. این عضله به سادگی خسته می‌شود چون گلیکوژن و انرژی ATP یا آدنوزین تری فسفات بیشتری مصرف می‌نمایند، که منابع سریع تحلیل
رونده هستند. معمولاً عضلات غالب تند انقباض، نسبت کمی از فیبرهای کند انقباض را
دارا هستند.
چگونگی محاسبه درصد فیبر عضلانی
درصد فیبر عضلانی، مقیاس نسبت‌های عضلات در بدن
انسان است و نسبت فیبرعضلانی را بسته به انواع مختلف عضلات اندازه‌گیری می‌نماید.
این نسبت‌های عضلانی طبق ژن و نوع ورزشی که برای فعال کردن عضلات خاص به‌کار می‌برید،
متفاوت هستند.
نسبت فیبر عضلانی، مقیاس میزان نسبی فیبرهای کند اکسیداتیو یا کند انقباض به عدد ترکیبی فیبرهای تند اکسیداتیو گلیکولیتیک و فیبرهای تند گلیکولیتیک می‌باشد. برای محاسبه نسبت‌های فیبری، فیبرهای تند گلیکولیتیک و فیبرهای تنداکسیداتیو گلیکولیتیک با هم به‌عنوان عضلات تند انقباض در یک دسته قرار می‌گیرند. این مقایس‌ها با درصد نشان داده می‌شوند.
متناسب با نسبت فیبر عضلانی
بدنتان ورزش کنید
انواع مختلف حرکات تمرینی و ورزش‌های استقامتی، برای تغییر نسبت‌های فیبر
عضلانی در یک گروه عضلانی خاص مفید هستند. برای مثال، ورزش‌هایی که نیازمند سطوح
بالاتری از استقامت و بنیه هستند-مانند دو در مسافت‌های بالا یا دوچرخه سواری-
عضلاتی را که نسبت فیبر کند انقباض بالاتری دارند را تقویت و نیرومند می‌کنند. از
طرفی دیگر، ورزش‌هایی که نیازمند قدرت و انرژی انفجاری در برون‌ریزی‌های کوتاه‌تر
هستند-مانند دوِ سرعت یا پاورلیفتینگ، حرکات عضلانی سریع و انفجاری را فعال‌تر
کرده و موجب نسبت فیبر کند انقباض ِ پایین‌تر در عضلات هدف می‌شوند.
متن کامل مقاله در وبسایت نوآورد قابل مشاهده است.
منبع: نوآورد – مجله علم ورزش
- ۹۴/۱۱/۱۹