رابطه دوستی معمولا زمانی شکل می گیرد که ما کسی را ملاقات می کنیم و حس می کنیم در رفتارهایی با ما اشتراک دارد. اما وقتی ویژگی های مشترک بنا به شرایط تغییر می کنند و وقتی خود را در شرایطی می بینیم که به کل با زندگی دوست مان متفاوت است، سرانجام این دوستی چه می شود؟ آیا در این شرایط ادامه دوستی ممکن است؟
آیا می توان با کسی که در شرایط متفاوتی از ما قرار
دارد رفاقت کرد؟
چرا که نه! اگرچه شانس باقی ماندن یک رابطه بعد از تغییر شرایط زندگی به این بستگی
دارد که اساسا از اول چگونه شکل گرفته است. اینکه آیا شما میهمانی رفتن با دوست
تان را دوست دارید؟ یا خرید کردن و درست کردن ناخن های تان را چه طور؟ یا اصلا
زندگی آن آدم برای شما اهمیت دارد؟
احساس و تفکراتش چه؟ به راستی دلیل دوستی تان چیست؟ آیا رفاقت شما با چنین فردی به این خاطر است که او در همه چیز با شما همراه است یا شخص او و زندگی اش است که برای تان اهمیت دارد؟ اگر او به اصطلاح «رفیق پایه» شما در هر شرایطی است، وقتی که این همراه بودن کم رنگ شود، رابطه تان به راحتی از بین می رود، چون او دیگر نمی تواند مثل گذشته در همه کارها کنار شما باشد.
ویژگی های یک دوستی پایدار و باثبات
دوستی حاصل یک تلاش دوطرفه است
درست مثل یک خیابان دوطرفه. اگر در یک رابطه دوستانه فقط یک طرف آن برای حفظ دوستی
تلاش کند همیشه یک حس دافعه و ناامنی در رابطه وجود خواهد داشت. البته که به نظر
نمی آید اسم این رابطه را بتوان دوستی گذاشت. این طور نیست؟
دوستی، شکیبایی می خواهد
اغلب اوقات، وقتی تحول بزرگی مثل بچه دار شدن در زندگی کسی رخ می دهد تقریبا همه
چیز در زندگی او تحت تاثیر آن واقعه قرار می گیرد. خستگی، اضطراب و استرس و تمرکز
روی مسیر جدیدی از زندگی بیش از هر زمان دیگری برای او وجود دارد. اگر شما با چنین
شخصی در زندگی دوست هستید، صبور باشید شاید درک نکنید اما او دارد برای بقا می
جنگند! و شاید نتواند مثل شما روی رابطه انرژی و وقت بگذارد اما این را بدانید که
این موضوع گذرا و موقتی است.
صبر کنید و او را حتی بیش تر از گذشته دوست داشته باشید. اگر زمان گذشت و رابطه درست نشد، آن وقت بروید و با او درباره این مساله صحبت کنید و اگر بعد از صحبت، شرایط بهتر نشد آن وقت شاید بتوانید بگویید که این دوستی دیگر مثل گذشته نیست و از بین رفته است.
متن کامل مقاله در وبسایت نوآورد قابل مشاهده است.
- ۹۴/۱۱/۱۰